پشت منو تیزی اینا زن و شوهرن
تو این قافله حرومیا بام همسفرن
که پشت هر لبخندشون کمینه
یه گرگه، شرمندم دنیا اینه
دست میدن و دلا پر از زخم و کینه
خاکی باشی می شاشن روت، فکر میکنن زمینه
نزنی، اونا میزنن، ضربات سنگینه
قدم بذاری یا ورداری زیر پات مینه
شک به تنها چیزی که دارم اعتماده

از اینا که خوبن و ملو دورم زیاده...

- شاهین نجفی